
La femme avec les racines
Wat ik je nu ga vertellen is een knap staaltje synchroniciteit. Dit bevestigd me voor de zoveelste keer weer dat de flow bestaat en hoe prachtig alles op elkaar afgestemd is!
Frankrijk
Het verhaal begint in Frankrijk, anno 2017.
Ik was daar met mijn vriend op vakantie. We hadden een dagje gekanoed en liepen het dorp binnen om wat te eten te vinden. We hadden aardige trek gekregen.
Op de zoektocht naar een restaurantje zag ik een winkelfront: Le croisée des chemins (De kruising der wegen). Het leek me een leuk winkeltje, maar de trek was groter, dus we liepen door.
Toen we gegeten hadden, was ik het winkeltje alweer helemaal vergeten. We liepen terug naar de auto en mijn vriend dook ineens zomaar een winkeltje in. Daar stond een oudere dame haar schilderijen te verkopen. Ze verkocht onder andere mooie schilderijen van de flower of life. Dit was de reden waarom mijn vriend hier in geïnteresseerd was. Hij kocht er een. Weet je hoe de winkel heette? Je raadt het al: Le croisée des chemins.
Het was een heel gezellige winkel, net alsof je bij iemand de prive bibliotheek in was gestapt, alleen met meer schilderijen. De oudere dame vertelde ons dat dit haar laatste seizoen was in de winkel. Het werd te duur en te vermoeiend. Haar zoon had haar overtuigd om vanaf de herfst haar schilderijen online te zetten en online te verkopen.
Ik zag een prachtig schilderij, van een boom met vrouwengezichten er in en een levensboom in de wortels. Ik had op dat moment echter het geld niet om ze te kopen. Of ik er misschien een reproductie van wilde? Nee, ik vond die niet mooi genoeg. Het ging me om het echte werk. Er zaten namelijk dotjes glinsterende goudverf in de boom als bladeren. Helaas, ik moest het laten gaan, maar niet zonder met de dame te hebben afgesproken dat ik later per email nog kon vragen of het er nog was. Indien nodig, kon ze het via de post naar met toesturen.
Thuisgekomen, kwamen en gingen de maanden en ik dacht af en toe aan het schilderij, maar ondernam niets.
Het was december 2017 en het was net alsof ik een enorme PUSH van mijn (overleden) moeder kreeg: “Je moet dat schilderij nu kopen”.
Het voelde belangrijk, dus ik mailde de dame in Frankrijk. Jawel, het schilderij was er nog en ik kon het kopen. Ze stuurde het zeer liefdevol verpakt en opgerold naar me toe, met een persoonlijk berichtje achterop het schilderij. Ik liet het inlijsten en het pronkt sinds vroeg 2018 aan het hoofdeinde van mijn bed. Ik genoot er dagelijks van. Maar waarom het nou zo belangrijk was om dit schilderij te kopen? Dat moest ik nog ontdekken.
Tsjechië
En zo volgde ik mijn impuls om in 2021 weer intensief verder te gaan met de Tsjechische taal te leren, om daarmee mijn lang verloren familie in Tsjechië opnieuw te vinden. Online lessen, een week in de zomer en nog een jaar lang online lessen bewogen mij ertoe om in de zomer van 2022 voor 2,5 maand naar CZ te vertrekken. Het schoot niet op met die taal, met die ene les per week. Ik wilde meer, sneller. Ik dacht (toen nog naïef) dat ik met 2 maanden onderdompeling in Praag met dagelijkse lessen vast veel sneller vloeiend zou leren spreken. Ik had met TOTAAL verkeken op de moeilijkheid van de taal, maar ik leerde met een slakkentempo toch steeds iets beter spreken.
Ik had het goed ingeschat, Ik moest inderdaad Tsjechisch spreken om überhaupt mijn familie te kunnen vinden.
Met mijn gebrekige Tsjechisch redde ik het zelfs bij het Ministerie van Binnenlandse zaken, die me helaas vertelden dat ze niets voor me konden doen. Met een boel hulp van mijn Tsjechische lerares lukte het mij uiteindelijk via Facebook: ik vond mijn familie die ik ruim 30 jaar niet meer had gezien! Op 23 augustus in 2022 was de dag die het begin van mijn hernieuwde contact met mijn familie aldaar markeerde. Een zeer heugelijk moment waar ik nog lang met veel plezier naar terugkijk.
Wortels
Thuisgekomen, liep ik na 2,5 maand door mijn huis om de ramen te openen om de boel eens goed te luchten. Ik zag van opzij dat er licht uit het schilderij leek te komen. Ik markeerde het en ging door met mijn bezigheden. Later nog maar eens goed naar kijken, dacht ik. Er was veel te doen, na zo’n lange reis.
Na een nachtje slapen, viel mij in dat ik nog eens naar het schilderij zou kijken. Ik draaide me in bed om, om nog eens goed naar het schilderij te kijken.
En toen zag ik het: het schilderij is van een boom met gouden bladeren en een wortelstelsel waar de flower of life (levensboom) in is verwerkt. Daarom vond ik het zo mooi. In de stam van de boom zijn 11 gezichten van vrouwen te ontdekken. Ik hou van schilderijen waar je steeds maar iets nieuws aan ontdekt.
En toen sloeg het besef pas in: het schilderij heet “La femme avec les racines”…..de vrouw met de wortels….En ineens VOELDE ik alsof er wortels uit mijn voeten ontsprongen! Voor het eerst in 48 jaar had ik wortels.
Iedereen zegt het zo makkelijk: op zoek gaan naar je roots. Ik ging ook op zoek naar mijn roots. Nooit verwacht dat ik ineens, voor het eerst in 48 jaren, werkelijk geworteld zou zijn! Ik moest mijn wortels in Tsjechie slaan, zo leer ik nu. Of, zoals een vriendin tegen me zei toen ik haar dit verhaal vertelde: “Je moest je wortels daar ophalen”.
De shift die plaatsvindt met deze nieuw verworven/gevonden wortels is fenomenaal. Ik begrijp ineens hoe het voelt om ergens thuis te horen. Ik hoef er niet te wonen, maar ik WEET dat ze er zijn en dat ik daar hoor. Daar mag je dan 48 voor worden om dit te begrijpen. Ongelofelijk.
Synchroniciteit
En toen besefte ik de werkelijke synchroniciteit aan dit verhaal: in 2017 heeft een volslagen onbekende dame een schilderij gemaakt, die ik volstrekt toevallig tegen het lijf ben gelopen, door mijn vriend die toevallig een random winkeltje in dook, in Frankrijk, waarbij ik 5 jaar later pas begrijp waarom het zo op mijn lijf is geschreven en waarom ik het (toen al!) moest kopen.
Ongelofelijk…..
Als dat de schoonheid van de flow niet weergeeft???
Mijn grote dank aan die lieve, oude dame in Frankrijk die zo prachtig haar inspiratie volgde, opdat ik nu, hier in Nederland, in 2022, mag begrijp dat ik dat ben – de vrouw met de wortels….
Fenomenaal.